Na vorig jaar het NK marathon te hebben gelopen was het nu de beurt aan de NK10 kilometer. Voordeel van een wedstrijdlicentie is dat je met dit soort wedstrijden voorin kan starten en dus meteen volle bak kan gaan.
Na de 10 kilometer 2 weken terug in Uithoorn waar ik een “perfecte” 10 kilometer (eigenlijk 9.9km) heb gelopen was het vertrouwen erg groot om dit kunstje nog een keer te doen. Door het winterse weer van de afgelopen weken hebben we verrassend alle trainingen kunnen lopen en dus geen last van sneeuw en gladheid gehad. Afgelopen week hebben we van trainer Bert ook de opdracht gekregen om hard door te trainen op de dinsdag en donderdag en de training van vrijdag over te slaan om goed uitgerust aan de start te verschijnen.
Zaterdagavond wat app contact met Jacco gehad over het tijdstip van vertrek. We hebben wat eerder afgesproken om heen te gaan aangezien er sneeuw lag en dat we Frank wilde aanmoedigen bij zijn 30km.
We stonden bijtijds in het startvak met Frank aan de andere kant van het hek om onze jasjes aan te nemen. Het was erg druk in het vak en iedereen begon voor de start al te duwen en te trekken. Zoiets heb ik nog nooit eerder meegemaakt en vond het wel wat hebben. Het is toch het NK waar iedereen voor een goede klassering gaat. Na het startschot ben ik gewoonlijk snel weg om vrij baan te hebben maar dat ging hier niet op aangezien iedereen snel wegging en na 400 meter kreeg ik zelfs een duw van iemand die er langs wilde. Door deze duw werd ik weer op m’n hak getrapt door iemand anders dus het begin was goed opletten geblazen. Na de eerste kilometer begon ik al warm te worden en voelde me ook heel erg sterk vandaag. Ik begon alweer in te lopen op Jacco en hoopte dat het wel goed met hem ging aangezien hij wat kleine pijntjes en ongemakken had de afgelopen week.
Na ongeveer 2km was ik bij het groepje van Jacco en toen ik daar op kop begon te lopen was ik blij dat Jacco bij kon blijven en dat er niks aan de hand was. Ik voelde me zo sterk dat ik de kilometers onder de 3.40 wilde blijven lopen. Op het 5km punt kwamen we bijna hand in hand over de mat heen in een tijd van 18.30. Hier wist ik dat er een tijd van onder de 37 minuten inzat aangezien mijn benen niet moe werden. Hierna begon ik pijnscheuten in mijn zij te krijgen. Normaal loop ik hier wel doorheen maar nu was het zo erg dat ik “krom” begon te lopen van de pijn. Jacco moest ik hier laten gaan en werd aan alle kanten ingehaald, en dat is balen. Maar iets voor het 8km punt trok het weg en begon ik weer mensen in te halen. Jacco was nog een stipje dus dat was niet haast niet meer mogelijk om bij te halen. Ik werd daarna ingehaald door 2 vrouwen waar ik mooi achter kon blijven hangen. Rond de 9km hadden we een stukje heuvelop waar ik het idee had dat Jacco bijna stilstond en dus vlakbij kwam. Na 2 keer links liep ik 50 meter achter hem maar hij rook de finish dus trok hij nog door zodat ik net te kort kwam.
Ik kwam binnen in 37.48 en dat is voor mij een hele mooie tijd aangezien ik vorig jaar nog boven de 40 minuten zat. Evengoed was ik wel erg teleurgesteld aangezien ik sneller had willen lopen en wat mijn tijd zou zijn zonder pijn in m’n zij.
