Toen in september bekend werd dat er een run werd georganiseerd door de Velsertunnel was ik gelijk enthousiast. Al zou het niet de eerste keer zijn dat ik door de tunnel heen zou lopen, jaren geleden is de Pim Mulierloop er ook al eens doorheen gegaan. Maar leuk is het natuurlijk wel!

De loop werd georganiseerd ter gelegenheid van de (bijna) afgeronde renovatie bij de Tunnel. Als deze in januari weer opengaat, is hij 9 maanden gesloten geweest.

Gelukkig was ik niet de enige die het een leuk idee vond om in te schrijven want ook Rowdy, Martin en Dave zouden zondag 27 november aan de start staan.

De Velsertunnel Run start in het Rabobank IJmond Stadion in Velsen-Zuid en eindigt in de Breestraat in Beverwijk. De deelnemers starten vanaf 11.00 uur om de tien minuten in groepen van 500.

De 7,68 kilometer loopt via de Tolsduinerlaan en de Bosweg (tussen Waterland en Beeckestijn) naar de Rijksweg en de westelijke verkeersbuis van de Velsertunnel.

Na de Velsertunnel loopt de route langs de ingang van fietscrossclub Wijkeroog naar Velsen-Noord. Daar staan de inwoners klaar voor een feestelijk onthaal met muziek.

Vanaf de Ladderbeekstraat gaat het verder via het tunneltje onder de N197, de Velserweg en het stadskantoor van Beverwijk. Op de finishlocatie in de Breestraat zorgen de winkeliers samen met de gemeente Beverwijk voor een groot feest dat de hele middag duurt.

Toen de starttijden bekend werden bleek dat wij allemaal een andere starttijd hadden. Dave startte in groep 2 om 11.10u, Rowdy in groep 4 om 11.30 en ik in groep 10 om 12.30u. Niet helemaal wat we gehoopt hadden. Gelukkig kon ik ruilen met een vriend en zodoende starten in startvak 5 waardoor ik toch gelijk met Dave en Rowdy van huis kon. Ik liep dus niet onder mijn eigen naam maar heette vandaag Dharam.

Omdat de loop “slechts” 7,68km lang is, een verwijzing naar de lengte van de tunnel (768m) wilden Dave, Rowdy en ik lopend richting de start gaan in het Rabobank IJmond Stadion, de thuishaven van Telstar. Als we via de sluizen zouden gaan zouden we voorafgaand aan de loop op 15km uitkomen. Omdat wij allemaal in dezelfde wijk wonen, is een tijd en punt afspreken een fluitje van een cent. Om 09.15u bij de rotonde. Zo gezegd, zo gedaan en zo vertrokken we via de Breestraat, waar we straks zouden finishen, via de sluizen richting IJmuiden. In een mooi strak tempo van 4.50min/km liepen we ontspannen en pratend onze km’s weg.

Om 10.30u kwamen we aan bij de start, ruim op tijd dus om ons rustig verder voor te bereiden. Dave ging al snel na het inleveren van onze kleding richting de start omdat hij 20min eerder zou starten dan Rowdy en ik. Wij hebben nadat Dave richting de start was gegaan nog staan praten met Martin die pas in één van de laatste groepen zou starten. Na zijn vervelende blessure is hij weer op de weg terug en na vorige week een goede Zevenheuvelenloop gelopen te hebben, wilde hij vandaag ook weer een volgende stap maken. Al helpt een vervelende valpartij met de fiets de vorige avond daar niet echt aan mee. 😉 Ook onze fysio Sanne liep mee samen met haar man. Evenals velen andere bekenden Het is altijd weer leuk om iedereen te zien en te spreken. Van enige spanning vooraf was duidelijk geen sprake. Het was een funrun en zo benaderden we deze loop ook.

Ondanks dat de loop als funrun werd aangemerkt, stonden er toch een aantal regionale coryfeeën aan de start. Zo was Ralph Apeldoorn aanwezig evenals Johan Neve, Edwin Aardenburg, Dirk Klaassen en zijn zoon Guido. Tijdssnelste zou ik vandaag zeker niet worden..  😉

Om 11.15u gingen Rowdy en ik ook richting start om Dave te kunnen zien starten en daarna ook zelf nog maar wat oploopjes gedaan om niet met al afgekoeld aan de start te staan. De start was zo ingericht dat je eigenlijk vrij makkelijk je ertussen kon frummelen en je dus ook bij een andere startgroep mee kon starten. Dat zou dus voor mij betekenen dat ik samen met Rowdy kon starten ipv 10 minuten na hem. Zo gezegd, zo gedaan. Toen Rowdy en het startvak stond, snel over het hek geklommen en zo stond ik dus samen met hem en met Ralph in het startvak. Wel mijn startnummer is bedekt zodat ze niet konden zien dat ik er “illegaal” stond.. 😉

We starten op het veld van Telstar, liepen na de start een kleine ronde over het veld en verlieten vervolgens het stadion richting het bos van Beckesteijn. Na 500m waren de verschillen al gemaakt. Ralph liep snel bij ons weg en achter ons was er ook al een groot gat. Ik zou dus niet echt kunnen battelen behalve tegen mijzelf en de klok. De eerste km voor mij ging in 3.43min en dat voelde eigenlijk verassend makkelijk aan. Ook de 2e en 3e km kon ik vrij makkelijk in 3.47min/km lopen.  Na 3km draaiden we de A22 op richting de tunnel en had ik de eerste achterblijvers van de groep die 10min voor ons was vertrokken al te pakken. In de tunnel liep iedereen links waardoor je rechts makkelijk in kon halen. Net zoals bij de Damloop is de tunnel in makkelijk lopen maar omhoog de tunnel uit doet dan toch weer pijn. Wat resulteerde in een km van 4.07min. Na de tunnel geprobeerd om mijn tempo weer op te pakken en van 4 naar 5 ging deze km in 3.36min. Dat was misschien iets te gortig want toen ik in de drukte terecht kwam in de Velsen-Noord en ik al slalommend de achterblijvers moest gaan inhalen, merkte ik dat ik het zwaarder kreeg. Toen ook het tempo wat laten lopen en ontspannen het laatste stuk “uitgelopen”. Deze km’s gingen in 3.53min en 3.59min. Ik finishte in 28.50min wat mij een 20ste plek opleverde overall.

Rowdy kwam ik ijzersterk over de finish in 29.02 en zat dus vlak achter mij. Hij gaf achteraf toe dat ik een ideale haas voor hem was de hele loop. Dat is het mooie van onze groep, je loopt voor jezelf maar je maakt elkaar ook sterker.

Na de finish stonden Johan Neve en Ralph en met hen kort gesproken. Ralph liep een super tijd van 25.18min wat hem een eerste plek overall opleverde. Ook Dave kwam erbij. Hij was natuurlijk 20min voor ons gestart en was al omgekleed en wachtte ons op. Hij liep een mooie 29.47min. Martin Bronder kwam ’s middags in 31.46min over de finish.

Het mooiste moment van de loop was dat mijn kinderen kwamen kijken en ik mijn medaille om hun nek kon hangen. De trots in hun ogen is het mooiste wat deze sportieve papa zich kan wensen. Daarna kleding aan en richting Bakker Bart voor een gezonde lunch samen met mijn gezin en mijn ouders. Al me al een ontzettend leuke loop die ondanks de drukte de laatste 3km zeker de moeite meer dan waard was.